Presoa esperoan da, nahitanahiezkoa du, eta zigorraldia den epe hori fite pasatzea nahi du, bere bizitza ez dagoelakotz kartzelan, kartzelatik kanpo baizik. Presoak, beraz, existentziak eman dion ondare bakarraren kontra, denboraren kontra lehiatu beharko du: paradoxa mingarri horretan bizi da.