Langile herriaren zati bat elkartu gara gaur hemen. Langile herriaren zati batek erantzun dio gaurko greba orokor deialdiari. Ez gaude denak, ez; bistan da; baina langile herriaren jenderik hoberenak hemen gaude. Arranguretatik, alfer solasetatik, itxurazko keinuetatik harago konpromisoak hartzeko prest gaudelako. Prest gaudelako borrokatzeko eta horregatik, zerbait eman eta galtzeko ere bai. Konpromisorik gabe deus ez dago. Antolakuntzarik gabe deus ez dago. Borrokarik gabe deus ez dago. Eta hemen bildu garenok ongi aski dakigu hori.
Kapitala,
kapitalistak herriaren kontrako erasoaldian ari dira, okaztagarria da beren
ausarkeria; okaztagarria UPN egiten ari dena, CANekin egin dutena, dietak,
proiektu xehatzaileak, AHTa, diru publikoen xahuketa; okaztagarria halaber,
jende aunitzen otzankeria. Ehunka urtez langile klaseak eta sektore herritarrek
kapitalaren morrontzatik libratzeko egindako borrokek Europako ongizate
estatuen eraikuntza ekarri dute, estatu soziala, orain ziztuan urratzen ari direna.
Hori bai, delako estatu soziala kanpora eta munduari begira inperialismoaren
formarik basatiena zuen, munduko gainerako herri eta langileen esplotazioa.
Gaur
hemen ez gaude europako langile klasearen lorpen historikoen defentsa hutsa egiteko.
Osasun sistema publiko eta unibertsala defendatu nahi ditugu, pentsio duinak,
hezkuntza publikoa, lanaren eta aberastasunaren banaketa, herritarren ongizatea
bermatzen duten oinarrizko eskubideak… Baina horrekin guztiarekin bat sistema
kapitalista hilgarri eta suntsitzaile hau gainditu behar dela ohiukatu behar
dugu. Ekonomiaren eta jendartearen antolaketa berria behar dugula.
Kapitalistak, oligarkia, burgesia handia… Bai, kapitalistak, oligarkak, burges
handiak, solas horietako ohituratu behar gara, bertzenaz ez baitugu deus
ulertuko; beren liberalismo eta merkatu librea; beren produkzio bideen jabetza
edo propiedade pribatua, lehiakortasuna, aberastasunaren pilaketa, lanaren
esplotazioa… logika guzti hori langileen eta herrien kontrakoa dena eta zozoak
bezala barneratu duguna.
Langile
klasea soziedadeko klase sozial nagusia bada, nola daiteke guttiengo horrek
burutik behiti kaka egitea? Ba, Antolaturik ez gaudelako, indarra galdu
dugulako, konpromisorik ez dugulako, beraiek bezala pentsatzen dugulako.
Beldurra galdu digutelako! Kapitalistek beldurra galdu digute bai, bankariek,
oligarkek, finantzieroek… Matalaz xiberotarraren nekazari matxinoek irri eginen
ziguten, edo Parisko Komunako proletarioek, Errusian Zarraren palazioa hartu
zuten langile sobietikoek; pentsa, Europako kapitalistek 1945ean Berlingo
Reistachean ejerzito gorriaren bandera gorria ikusi zutelarik, ikaratu ziren
bai, a ze izualdia; 40 urtez iraun zien eta horren arrimuan eraiki zen delako
Europa soziala.
Ba oraingo
baldintza hauetatik abiatuta langile klaseak eta herri sektoreek gure buruak
inoiz baino indartsuago antolatu behar ditugu, ez defentsa soila egiteko,
kapitalaren eta patriarkatuaren menperaketa forma guztiekin akitzeko baizik.
Patriarkatua,
ongi entzunduzue, bai; aditu ongi solas hau, zeren behin eta berriz ikasi artio
aditu behar baitugu. Herriaren erdia hankapean hartzen duen sistema soziala da,
emakume guztiak menpean hartzen dituen gure sistema soziala hain zuzen, eta
haren gainean historian jabego pribatua eta kapitalismoari eraiki dira. Eta
horren ondorioz, ongi goazelarik beti makurrago eta dena makur dolarik inor
baino menpekoago eta azpikoagoa egiten dituzte emakumeak, oraingo krisian
gertatzen ari den moduan. Pobreziak emakume aurpegia du.
Borroka
ez da gehiago kapitala eta lanaren artekoa bakarrik, adiskide feministek
erakutsi duten moduan kapitalaren eta biziaren artekoa baizik. Kapitalismoa,
esplotazioa, bazterketa soziala, langabezia, lurraren xehakuntza, krisi
energetikoa… Horri guztiari kontra egiten diona bizia da, pertsonek eta biziak
antolaketa sozial berriaren erdigunean egon behar dute. Jendeen zaintzatik
eraiki behar dugu antolaketa sozial berria, orain artio bizitzaren
iraunkortasunerako oinarriak izan diren etxeko lanak eta zaintzak erdian
jarriz, ez Volkswagen eta autoen produkzioa, plusbalioa eta hazkunde
ekonomikoa.
Ekonomiaren
eta produkzioaren berrantolaketa berria behar da, lehentasun berriak paratu, irabazien
gainetik bizia; balore aldaketa sakona. Langile herria osatzen dugun herritar
guztiek: langabeek, emakumeek, nekazariek, etorkinek, gazteek, prekarizatuek,
ohiko langileek… antolatu behar dugu, antolatu, antolatu, antolatu. Gure klase
kontzientzia berreskuratu, gure izatea berreskuratu eta proiektu ekonomiko, sozial eta politiko berria eraiki.
Posible da, egin daiteke, eginen dugu. Produkzio bitartekoak sozializatu behar
ditugu, ekonomia eta produkzioa demokratikoki planifikatu, balore sistema ez
kontsumistak bulkatu, elkarlaguntza eta elkartasuna indartu…
Zutik
langile herria. Zutik UPNren ustelkeriaren aitzinean, esplotazioaren,
langabeziaren, matxismoaren, murrizketen, lurraren xehakuntzaren,
inperialismoare,n kapitalismoaren basakeriarein aitzinean. Zutik euskal langile herria! Entzun
gaitzatela, beldur daitezela berriz kapitalistak!