Abeltegiko gazteek igorritako oharrean, argi agertzen dute okupazioaren prozesua eta aldarrikapenak:
(aditzeko HEMEN)
2017ko ekaineko egun bero bat, baino ez
edozein. Ilunabarreko 20:00ak. Egun hartako ilunabarrak gure egunsentia
irudikatuko du baina. Gazteak, urduri baino gogoz, urduri bai baino
eginen duguna ongi dagoenaren konbentzimendu osoz aurrera.
Baztanen egun dugun eraikin handienetako bat,
grisa. Bere areto eta gela bakoitza erabiltzeko irrikaz dago, negarrez zazpi
urtetan begiratu ere ez diotelako egin. Paisaiaren parte bilakatu da. 5.4
milioiren truke eraikin hotz bezain hilotza. Eta egun batez gazte haiek elkartu
eta eraikina kolorez eta lorez irudikatu zuten, haurrak jostetan, euskaraz
ikasteko barnetegiak, landa eremuari buruzko egonaldiak, literaturaren uretan
murgiltzeko ikastaroak … sukaldeko suak pizturik eta herri bat dantzan haren
lorategian, baratza ere martxan irudikatu zuten.
Eta zergatik ez? Egia, zergatik ez? Eginen
dugu. Okupazioa, herritar aunitzendako hitz arrotza,
bertzeendako ezaguna bezain urruna.
-Okupatuko dugu bai eta proiektu bat eginen dugu,
posiblea dela sinesten dugulakoz. Posiblea dela badakigulakoz.
Sartu ginen bai eta etorri ziren piper
berdeak… eta etorri ziren piper gorriak.
-Nafarroako Gobernuan partea eman beharko
dugu!
Eta Nasubinsako lehendakariak ere ez zuen
denborarik galdu Abeltegiarat bisita egiteko. Hura ere gu ezagutzeko gogoz omen
zegoen. Eskaini genion kafea edo tea. Kanpoan gurasoak
haurrekin loreak jartzen eta gazteak baratzeari sorrera ematen. Gure ametsak
martxan dira.
Hartu du hitza Joxe Mari Ayerdik. Hartu du
hitza eta ez diogu erdia ulertu, politikaria da eta ez du jendeak ulertzeko
hitz egiten. Nahigabe seguru, ohituraren ohituraz. Herritarrekin zuzenean
solastatzeko galdua duen ohituraren ohituraz.
Gu argi solastatu gatzaio, herriak solastatzen
duen gisa berera, ulertzeko moduan eta erran diogu gazteak garela. Eraikin hau
ezin dela hutsik egon, negarrez aurkitu dugula zazpi urteko negar malkotan
itota eta proiektu bat dugula. Hiru zutabetan banatzen den proiektu ederra
bezain parte hartzailea. Herritik eta herriarendako pentsatua. Hemen bizi
garelakoz, bizi nahi dugulakoz eta herriari hartu eta eman nahi diogulakoz.
Hiru zutabe, barnetegiak, elkarrekin ikasteko, bizitzen ikasteko eta
formaziorako gosez gaudelakoz. Landa eremuari buruzko zutabea, Baztango paisaia
ulertu eta errespetatzeko egarri gaudelakoz eta aisia, geonek gure aisia
kudeatu arte ez dugulakoz lo lasai eginen. Negarrez dagoen eraikina zaindu nahi dugula,
gastuak ordaintzeko prest gaudela, mantenua gure esku uzteko, gaixotzen delarik
sendatu nahi dugula. Gure egarri eta goseak asetzen dituelakoz eta lo lasai
egiten laguntzen digulakoz maite dugula erran diogu.
Aspacek tarteka erabili nahi duela erran digu.
Diru laguntzaren bat lortu duela eta posiblea dela asteburu bakarren bat edo
aste batzuez erabili behar izatea. Baino ez dute deus segurtatua… kea.´Guk, kearen gibelean sua egoten delakoz
pozaren pozez hartu dugu berria. Beraiek eraikina behar badute lagunduko diegu,
elkar elikatuko dugu, bateragarria da. Aspace etortzea nahi dugu.
Kogestio bat proposatu diogu.
-koge… what? Joxe Mariri bekainak makurtu
zaizkio. -zuen proiektua bikaina da- erran du. Baina nola azalduko diogu
Nafarroako jendarteari okupek
herriarendako eta herritik lan egin nahi dutela? nola?
Gure erantzuna berriz hau izan da:
-kogestioa Joxe Mari, kogestioa. Nafarroako
Gobernuak dituen etxebizitza huts guztien “kongestioa” libratzeko kogestioa. Ez
gara ezer asmatzen ari, adibideak daude, posiblea da.
Eta zuk Joxe Mari? eta zuk Nafarroako
gobernua? Nola azaltzen ahal diozu Nafar jendarteari zazpi urtez horrelako
eraikin puska hutsik eduki duzuela eta orain Aspacek aste bakan batzuetan erabiltzeko
beharra duelako dena pikutarat igorriko duzula?gure proiektua eta Aspaceren
beharrak, politiko bezala solastatzen jarraitu nahi duzuelakoz… herritarrengana
hurbiltzeko beldur zaretelakoz.
Guk ausardia eskatu diogu, ilusioa, adibide
izan gaitezkeela. Bera pentsakor joan da.
Gaur hemen gaude, Abeltegian lanetik atera eta
ilusio biziz etxeratzen gara gaurgero irriz ajataka dagoen eraikin honetara. Kudeatzeko
prest gaude, elkarteekin solastatzen, honek duen potentzialari bide emateko
gogoz. Erreferentzia izan nahi dugu esperientzia berri bat sortuz, beldurtuz,
gozatuaz, eroriz eta berriz goratuz.
Proiektu serio bat aurkeztu bitartean ez gara
hemendik joango. Epailearen sententzia iluna etortzean gu alaiki aterako gara,
eraikinaren irriñoa gibelean utzita. Egin duguna ongi dagoenaren konbentzimendu
osoaz.